20 lipca 2019 r., w sobotę, o godzinie 16.00 w galerii [si:said] w Kłajpedzie odbędzie się wernisaż wystawy pt. Trzy Kolory. Wystawa potrwa do 3 sierpnia 2019 roku.
Trzy kolory
Na wystawie w galerii [si:said] w Kłajpedzie zostaną pokazane prace, stworzone w ciągu ostatnich dwóch lat. Projekt został częściowo zrealizowany dzięki stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W ramach przedsięwzięcia powstał cykl abstrakcyjnych obrazów, w technice olejnej i akrylowej, odnoszących się do kolorów podstawowych. Prace są odzwierciedleniem poszukiwań w ramach struktur wizualnych, kompozycji i koloru.
Żółty, czerwony, niebieski – malarskie atomy – dzięki którym artystka podejmuje próbę powrotu do źródeł. W stworzonych pracach własne doświadczenia przeplatają się wzajemnie z wątkami ludowymi i dziedzictwem awangardy. Obrazy były malowane zarówno w pracowni, jak i w plenerze.
Barwy podstawowe – minimalne zestawy kolorów, które przy połączeniu umożliwiają uzyskanie dowolnych kolorów z podanego zakresu, stanowią dla artystki metaforę powrotu do tego, co najprostsze a zarazem najważniejsze. W swoich pracach często ukazuje je w ich pierwotnym stanie, niezmieszane. Jedną z inspiracji do stworzenia projektu stała się Sala Neoplastyczna, zaprojektowana przez Władysława Strzemińskiego.
Justyna Kabala o swojej twórczości:
Moje malarstwo mogę określić jako rodzaj podróży. Splatają się w nim osobiste doświadczenia, odczucia, eksperymenty formalne, fascynacja kolorem. Tematyka prac sprawia, że stanowią rodzaj wizualnej zagadki, podejmują formę percepcyjnej gry z widzem, Tworzę obrazy na pograniczu abstrakcji, jednak doszukać się w nich można odniesień do natury a także wpływu nowych mediów, grafiki komputerowej, fotografii. W poszukiwaniu własnych środków wyrazu, chciałabym nawiązać do koncepcji czystej formy – teorii, według której podstawową rolą sztuki jest wywołanie u odbiorcy uczucia metafizycznego, jak również, kierunków w sztuce: suprematyzmu i neoplastycyzmu.
Stosowana przeze mnie technika nakładania wielu warstw farby sprawia, że tworzenie pracy nabiera charakteru kontemplacyjnego, pogłębia komunikację ze sobą. Jest rezultatem osobistych przemyśleń na temat nowego miejsca tradycyjnego obrazu, przede wszystkim, w kontekście rzeczywistości wirtualnej.